Jubileo (hebrea)

La hebrea jubileo vidas siajn radikojn en Malnova Testamento. La Mosea leĝo jam establis por la juda popolo apartan jaron (Levidoj (25,10-13: ”Kaj sanktigu la kvindekan jaron, kaj proklamu liberecon en la lando por ĉiuj ĝiaj loĝantoj: Jubileo ĝi estu por vi; kaj revenu ĉiu al sia posedaĵo, kaj ĉiu revenu al sia familio. 11 Jubileo ĝi estu por vi, la kvindeka jaro; ne semu, kaj ne rikoltu tion, kio mem elkreskis, kaj ne deprenu la berojn de la nepritranĉitaj vinberbranĉoj. 12 Ĉar jubileo ĝi estas, sankta ĝi estu por vi; de la kampo manĝu ĝiajn produktaĵojn. 13 En tiu jubilea jaro ĉiu revenu al sia posedaĵo)”.

Se la teksto ne estas de Moseo kiel eble la libro mem, kiel sugestas jam bibliistoj kaj historiistoj, la atribuaĵo el si mem atestas tiun moron inter la gentoj de Palestino kaj tio okazadis pro religiaj motivoj: ĉe la limdato de la 50aj jaroj, la kultiveblaj terpecoj devis esti redonitaj al la originaj proprietuloj kun jara ripozo de la tero, la sklaviĝintoj rajtis rehavi liberon kaj la ŝuldoj estingiĝis. Kaj tio okazadis pro “dia ordono”.